Radość to emocja arcyważna dla naszego dobrostanu. Emocja ta jest, tak jak wszystkie opisane przeze mnie wcześnie (złość, smutek, strach), ważnym komponentem naszego zdrowia psychicznego. Dzięki emocjom możemy w bogaty sposób komunikować swój stan, wyrażać swoje potrzeby, objawiać światu to, co jest w nas obecne. Emocje, ich złożoność i ich bogactwo nie tylko sprawiają, że nasze życie jest szalenie złożone, lecz także że nasze życie jest bardzo kolorowe, a co za tym idzie – życie każdego i każdej z nas jest przez to szalenie ciekawe.

Skoro emocje dodają coś do naszego życia, to jaką funkcję w tym wszystkim pełni radość? Radość ma wiele odcieni, jednak łączy je funkcja. Funkcją radości jest odczucie zadowolenia z tego, co jest, i poczucie spełnienia. Radość oznacza kres działania; oznacza, że to, co się miało wydarzyć, się spełniło i teraz jest czas na wysycenie się tym stanem. Radość jest emocją nagrody dla siebie za to, co się udało. Radość w swojej funkcji jest raczej emocją rozluźnienia, wycofania mobilizacji energii. Radość więc może być tożsama ze spokojem.  A to, jak często będziemy go przeżywać, zależy od tego, jak wysoko stawiamy sobie poprzeczkę. I tu właśnie nasz pies leży pogrzebany.

Bieg

Świat ciągle każe nam stawiać poprzeczki wyżej i wyżej, każe nam bardziej się spinać, mocniej skakać, wstawać, gdy padniemy i biec dalej. To oczywiście może być ważne, by przetrwać, ale czy aby na pewno w tym biegu chodzi o przetrwanie? Niektórzy z nas biegną i dawno zapomnieli, kiedy i po co zaczęli biec. Więc jeśli naszym życiem jest ciągły bieg, ciągłe działanie, to raczej będzie trudno znaleźć taki moment, w którym będziemy czuć się spełnieni i zaczniemy odczuwać radość. Czasami, mając naprzeciw siebie takich biegaczy życiowych, pytam ich o to, kiedy ostatnio nic nie robili i często to pytanie wpędza ich w konsternację.